Το άτομο εμφανίζει επαναλαμβανόμενες ιδέες, σκέψεις, παρορμήσεις ή εικόνες τις οποίες βιώνει ως ακατάλληλες και ως εισβολή και που του προκαλούν έντονο άγχος και δυσφορία. Οι πιο κοινές τέτοιες ιδεοληψίες είναι επαναλαμβανόμενες σκέψεις μόλυνσης (π.χ., μήπως μολυνθεί κάποιος κάνοντας χειραψία), αμφιβολίας (π.χ., αν κλείδωσε την πόρτα), τάξης/τακτοποίησης (π.χ., έντονη δυσφορία αν κάποια αντικείμενα είναι μη συμμετρικά τακτοποιημένα), παρορμήσεις επιθετικότητας (π.χ., να σκοτώσει το παιδί του/της), κ.α. Το άτομο αναγνωρίζει ότι οι σκέψεις αυτές είναι προϊόν του δικού του μυαλού και προσπαθεί να τις αγνοήσει ή να τις καταστείλει/εξουδετερώσει με κάποια άλλη συμπεριφορά (π.χ., πλύσιμο χεριών, τακτοποίηση, έλεγχος) ή νοητική πράξη (π.χ., προσευχή, μέτρημα, επανάληψη λέξεων σιωπηλά). Νιώθει αναγκασμένο να τις εκτελέσει ως απάντηση σε μια σκέψη ή σύμφωνα με κανόνες που πρέπει να τηρηθούν αυστηρά. Σκοπός τους είναι να ανακουφιστεί το άγχος ή να αποτρέψουν κάτι που το άτομο φοβάται.
