Χαρακτηριστικό αυτής της διαταραχής είναι ότι το άτομο φοβάται πως έχει μια σοβαρή ασθένεια. Έτσι, ασχολείται έντονα με τις σωματικές του λειτουργίες και παρερμηνεύει σωματικά συμπτώματα ως παθολογικά (π.χ., ο παραμικρός βήχας ερμηνεύεται ως σημείο καρκίνου). Για να καθησυχάσει το φόβο του υποβάλλεται σε ιατρικές εξετάσεις, αλλά αυτό είναι παροδικό καθώς παρά τα αρνητικά αποτελέσματα και τις διαβεβαιώσεις των γιατρών ο φόβος δεν υποχωρεί.
